- eşmək
- 1.f.1. Qazımaq, qazıyıb açmaq, qurdalamaq (torpağı, qumu, külü və s. -ni). . . <Pələng də> məni görmüşdü. Pəncəsi ilə acıqlı-acıqlı yeri eşir, dırmalayırdı. A. Ş.. Səlim ilğım kolunun dibini balaca bel ilə eşməyə başladı. S. Rəhimov2. Burmaq. Bığını eşmək. – <Koroğlu> pələ bığlarını eşib qulaqlarının dalına keçirdi. «Koroğlu». . . Məmməd kişi kababı yeyib yağlı əlləri ilə bığlarını eşdi. S. Rəh..3. Barmaqla hazırlamaq, sarımaq. <Daşdəmir:> Çox yaxşı tütündür, birini eşin, dadına baxın. M. Rz.. Papiros eşmək – tütünü papiros kağızı arasına qoyub sarımaq, papiros hazırlamaq. İskəndər itdən əl çəkib, həvəsli və kefli, şlyapasını krovatın üstünə çırpıb başlayır papiros eşməyə. C. M.. Qafar eşib müştüyə keçirtdiyi papirosuna bir-iki qullab vurdu. Ə. Ə..4. Hörmək. İp eşmək. – Bir ipək və ya keçə qurşağı . . eşərdilər. Buna turna deyərdilər. H. S.. Qız-gəlinlər gün doğmamış oyanır; Gur saçına sığal verib eşməyə. R. R..5. məc. Əlləşdirmək, axtarmaq, araşdırmaq, qurdalamaq, töküşdürmək. Qazı . . kitabları eşib bir qara cildli kitab götürüb açdı. C. M..2.is. məh. Yaxası xəzli, gödəkqollu, qadın üst geyimi.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.